اپلای کردن خیلی پروسه جالبیه چون با استاندارد اون وریا مجبوری یه کارو خیلی تمیز و با دقت و نظم انجام بدی!
من به ایناش کاری ندارم، میخوام بگم ما ایرانیا توی همچین پروسه ای هم بهمون خیلی ظلم میشه. ما امکاناتمون اندازه کسایی که حتا توی چین زندگی میکنن نیست پس ریسرچمون اندازه اونا قوی نیست. اونجا طرف انواع میکروسکوپ دم دستشه و بعد سنتز و هرکاری که کرد میره میشنه پای میکروسکوپ. من بعد سنتزم یه ماه وایسادم تا نوبتم شه و اون موقع پایداری نمونه م به هم خورده بود! بعد اون احمقی که تو ادمیژن آفیس نشسته اینا رو نمیدونه، اصن شاید ندونه ایران کجای دنیاس و از تو همون انتظاری رو داره که از یکی که از اروپا اپلای میکنه.
نکته ی دیگه ش بحث چینیزاسیونه! چینیا با اون همه جمعیت، راه پیدا کردن و فکالتی دانشگاهای اونجا شدن، بعد این یارو فکر میکنین به استعداد اپلیکنت ها توجه میکنه و کسی که مستعدتره رو میگیره؟ خیر! ازین خبرا نیست! چینی، چینی میگیره! و این باز باعث میشه شانس ایرانی کم باشه.
رنکینگ دانشگاهای ما پایینه که دلایل مختلفی داره. اگه بحث امکاناتو بذاریم کنار، اینکه انگلیسی تدریس نمیشه و تعداد دانشجوی ایترنشنالمون کمه یه دلیل خیلی بزرگه! کمبود فضا و عدم توجه به ورزش و این داستانا هم جداس! عدم همکاری استادامون با نهادهای بین المللی هم باز یه داستان دیگه س و اینکه بعضن ممکنه استادها و محققین خیلی خوبی داشته باشیم اما شناخته شده نباشن در سطح بین المللی!
خیلیا که رفتن میگن چه آدمای بی لیاقت و بیشعوری جای ما نشستن و فقط به خاطر ملیتشون پذیرفته شدن.
بعد یه تبعیض دیگه هم درمورد ایرانیا اینه که پرونده ت بررسی میشه و به این نتیجه میرسن تو خوبی و میخوان بگیرنت. نگاه میکنن به ملیتت و میبینن ایرانی ای. این یعنی احتمالش هست که ویزا نگیری و استاده ممکنه معطل دانشجویی بمونه که نمیتونه بیاد! ترجیح میده در این شرایط کسیو بگیره که از تو پایین تره اما مثلن داره از چین از اپلای میکنه و مطمئنه که میاد!
خلاصه اینه که به کسی که رفته به چشم هیرو نگاه کنین، خیلی قوی بوده، خیلی زحمت کشیده و خیلی خیلی خیلی لایق این بوده که بره!
