و تصمیم مهم ترین بخش زندگیهر آدمیه! وقتی تصمیم بگیری و صد درصد مطمئن باشی، سخت ترین کار هم اسون میشه
من چند روزه تصمیم گرفتم که مهم ترین آدم زندگیم (تا چند ماه پیش) رو فراموش کنم و این تصمیم یعنی تصمیم. یعنی مغزم بالاخره فهمید که این پروسه باید انجام شه چه بخوام چه نخوام! چون به نفعمه، چون هرکسی لیاقت منو نداره، چون این "منم" با تمام خوبیا و بدیام باید کسی باهام باشه که توی شرایط سخت و آسون وایسه کنارم و برعکس!
خلاصه که از همین تریبون اعلام می کنم:
نیمه گمشده من که تا چن ماه پیش اشتباه گرفته بودمت!،
می دونم مثل من که دارم بزرگ میشم و صبر کردن و از دست دادنو کنار اومدنو یاد میگیرم، توام یه گوشه ای از دنیا داری مرد میشی!داری یاد میگیری با خودت کنار بیای یا حتا شاید مثل من توام داری پاک میشی! خیلی حس عجیبیه اما احساس می کنم اگه در ازای تک تک اشکایی که چند سال پیش باعث شدم یه آدم بریزه منم گریه کنم، اونوقت پاک میشم!
خدایا من تو رو توی کل این قضیه دیدم با تمام گریه هام توروصدا زدم و وقتی میخاستم بخندم از تو خواستم که حالمو خوب کنی! این سخت ترین کاری بود که توی کل زندگیم انجام داده بودم قبل از این من نمیدونستم گریه یعنی چی، نمیفهمیدم عشق چقدر میتونه قوی باشه و نمیفهمیدم ضعف در برابر یه آدم و شکستن غرور یعنی چی! من خیلی چیزا رو با اون و خیلی چیزا رو هم با از دست دادنش یاد گرفتم!
خدایا وقتی به عظمتت فکر میکنم چشام پر از اشک میشه! دعاهام خیلی قشنگ تر شدن برای دوروبریامن، برای این هستن که دنیا رو بهتر بفهمم، پست بودنشو بیشتر حس کنم، برای بزرگ شدنم و برای این که بتونم یه خیری به مردم برسونم و مثل ۹۹٪ آدما کار بیخود نکنم دعا میکنم!
خدایا همه اینا به خاطرتوئه! به خاطر اینه که ازم گرفتی یه چیزیو تا چیزای بزرگ تر بم بدی و شکر!
