میدونی؟
دل تنگی توی مواقعی که خیلی ضعیفی بت حمله میکنه، دل تنگی میاد چنبره میزنه روی قلبت بعد آروم آروم قلبتو بغل مبکنه و نفوذ میکنه توش. بعد مشتشو باز میکنه وناخونای زهرآلودشو فرو میکنه توی قلبت و زهرو خالی میکنه اون تو. این زهر با هرتپش قلب، پخش میشه توی کل وجودت.
میره توی پاهات و صحنه هایی که چهار تا کفش کنار هم روی پیاده روی ولیعصر راه میرفتنو یادت میاد. جهار تا پا که نصف دنیا رو گشتن و قرار بود نصف دیگه شم بگردن اما خدا نخواست. چون حتمن به نفعشون نبوده، چون خدا خیلی بیشتر از صاحب اون چهار تا کفش میدونست.
از مویرگای توی چشمت میره توی چشمات و یادت میاد چشماشو، ابروهاشو، شکستگی گوشه ابروشو، دماغش، موهاش، کل صورتش. وقتایی که قه قه میخندید، وقتایی که فکر میکرد و وقتایی که ناراحت میشد یا حتا وقتی میخواست پاچه بگیره. همه رو یادت میاد. اخمش... وقتی ابرواشو میکشید توی هم و ناراحت بود و نمیدونستی باید چیکار کنی. خودتو لوس میکردی نه مث بچه نه ساله، مث دختر بیست وسه ساله ای که داره داد میزنه لعنتی دوست دارم... و بعدش اداتو درمیاورد و عضله های صورتشو چپ و چوله میکرد و دلت غل غل میکرد... عین سماور
دا تنگی میره توی دستات... آخ... دستاش که نگرفتی هیچ وقت چون فکر میکردی رابطتو اگه پاک نگه داری، از دستش نمیدی. به خاطر خدا، به خاطر اینکه رابطت صرفن به خاطر حس باشه به خاطر همه اینا، نگرفتیشون
بعد دوباره میره توی چشمات یه اشک گنده از چشم راستت میریزه پایین، یکی دیگه از چشم چپت و یکی دیکه از راست. بعد یهو دل تنگی بار و بندیلشو جمع میکنه که بره
آخ که اگه اشک نیود
