یکی از ویژگی هایی که همیشه داشتم و سعی کردم در دیگران و اطرافیانمم ایجاد کنم این بوده که نذارم هیچ وقت حرف تو دلم بمونه، عمدتن وقتی از کسی ناراحت شدم، رفتم دستشو گرفتم بردمش یه گوشه ای زیر آسمون خدا، بهش گفتم فلانی، من فقط اومدم بت بگم خیلی ازت ناراحتم به این دلیل!
بعدشم گفتم فقط میخواستم بگم بت اینو و الانم حرفم تموم شد. خب همیشه طرف برمیگرده شروع میکنه به توضیح دادن!
امروز این کارو با یکی از اون دوستام کردم که گفته بودم دوست نماس! نمیخواستم قبل رقتن به زیارت از کسی چیزی تو دلم بمونه! خلاصه بهش گفتم من ازت ناراحتم به این دلیل فقطم گفتم که حرف تو دلم نمونه! بعد شروع کرد به حرف زدن و فهمیدم من زود قضاوت کردم! همه چی جوری بود که من اون برداشتارو در موردش بکنم حتا خود دوستمم قبول داشت، اما قضیه اینه که ما باید خودمونو بذاریم جای طرف تا بتونیم بفهمیم... وقتی طرف یه مشکلی داره ناخودآگاه رفتارشم جوری میشه که با همیشه فرق داره و برداشت طرف مقابل اینه که اون مثلن خصومتی چیزی داره!
خلاصه که سبک شدم، اصن مهم نیس مثلن نتیجه این بود که ما حرف زدیم و مشکل حل شد و من فهمیدم مثلن اون دوستمه واقعن! مهم اینه که حرف های من چال نشدن، حرف های نزده آدما خورد میکنن، داغون میکنن، سنگینت میکنن! سعی کردم نذارم این حرف های نزده م زیاد بشه که تلنبار شه یه گوشه دلم و یه روزی به خودم بیام ببینم خیلی چیزا رو از دست دادم چون به وقتش نرفتم تو روی طرف نگاه کنم و حرفامو بزنم! یدترین نوع از دست دادن اینه که از دست بدی درحالی که مطمئن نباشی چرا اون اتفاق افتاده! بدترین نوع از دست دادن اونیه که به خاطر برداشت هات از دست بدی نه به خاطر واقعیت! همیشه یه علامت سوال گنده توی ذهنت میمونه و نمیدونی دقیقن چرا از دستش دادی!
توروخدا، جون هرکی که دوست دارین، نذارین حرف های نزده زندگیتون سنگینتون کنه، به خاطر خودتونم که شده برین با طرف حرف بزنین! غرور کسی با پیش قدم شدن برای حرف زدن له نشده، هیچ کس با حرف زدن هیچ چیزیو از دست نداده که شاید برعکسش درست باشه حتا، با حرف زدن خیلی چیزای بیشتر میشه به دست آورد! نتیجه مهم نیس! مهم حال شماس! یه بار این کارو کنین، مشتری میشین :دی
