سه شنبه ۳۰ شهریور ۹۵
کاش دغدغه های زندگی در حد استرس دیکته پاتخته ای میموندن!
شاید مشکل اینه اونقدر که جسمن بزرگ شدم و آرزهامم با جسم فیزیکیم رشد کردن، خودم از نظر روحی و عقلی بزرگ نشدم و این یعنی تضاد! یعنی میخوام به چیزای بزرگ برسم اما ظرفیت تحمل سختی هاشو ندارم!
این استرس ها دارن منو میکشن...
یه آرامشی باید باشه بشینه توی کل وجود آدم، نه اینکه با حرف زدن و استدلال و منطق سعی کنی خودتو قانع کنی که چیزی برای ناراحتی وجود نداره!
منظورم اینه نباید به خودت یادآوری کنی خدا هست، خدا باید در کل وجود تو جریان داشته باشه بدون یادآوری...
